Siłą rzeczy spektakle te traktować należy nie jako zamknięte całości, ale jako swoiste intermedia rzeczywistości. Jak antyczne chóry przerywające, komentujące, podsumowujące pomiędzy kolejnymi aktami tragedii jej akcję. Czy bohaterowie starożytnych tragedii słyszeli, co mówi do nich chór? Raczej tak. Czy słuchali jego słów? Raczej nie.
